Денот тука си почнува сосема најкултурно, во 11:00. Пред да се случи тој момет, голем број од постарите жители си станват порано за да ја подготват сцената и да напрат атмосфера пред младиот маџермаалец да го започни својот бурен ден. Еве се почнува...
06:00 – Портокалова светлина и тишина. Само по некое цврцкање на врапчињата и жуборење на чешмата....
06:30 – Се слушат и првите чекори кои сонливо чекорат по улиците. Најчесто тие движења се насочени надолу, но има и такви кои се движат нагоре проследени со неправилни чекори кои одвреме-неавреме се поткачват на тротоарите, а неретко и траскат во некоја канта, шо му дава една посебна мелодија на утрото, која својот врв го дстигнува кога некоја постара кола ќе мани в шахта...
07:30 – Центарот почнува да се раздвижва. Сите дуќани се отворени. Камиончињата со лебот и со млекото на секое фрчат. Насекаде се слуша: “Добро утро комши, како сте?“, “Ја, еве по леб, невестата неможи да се разбуди па...“, “Ако, ако...“. Тука веќе се спремат тезгите на Бејза, Наумка, Драга и сите останати кои својте поризводи му ги нудат на маџермаалци. Веќе кај 09:00 се разбудва малдината. Ама она малдина која шо ќе не наследи нас низ улиците. То се оние деца од 4 до 8 години, кои морам да признам ги има негде околу 20-тина и на кои нема шанаса да не налеташ. Тие се сегде. На секоја улица има по една група која или е распослана со черџиња пред некоја куќа или пак игра во калта шо ја нашле на некој “неурбанизиран“ тротоар. А можно е и да ги начекаш вооружени, со камења, со шишиња вода или пак со уста полна со плукајнци... па после мисли му ја.
11:00 – Будењето на главниот лик – Маџермаалецот, со...
Крај на првиот дел