Да, да... пак му ја дувнав, ама овој пат сама. Додуша не сама сама, туку сама без моите маџермаалчиња. Еххх... колку само ми недостигаја... Најмногу на нив мислев после секое јадење. Си велев: “Леле бе... шубо ми беше со вас... секогаш се си беше исчистено, измиено и клаено кај шо треба, а не сега...“. А и шо не ќе мислам така ко овој пат се беше обратно. Со маџермаалчињата си легнувавме во 1 сато по полноќ, станвавме во 11 со топлите и пријатни мелодии на Славица Чуктераш, поручвавме, одевме на плажа до кај 2, после ќе се одморевме до кај 5, па пак на плажа до 7 сато и останатото го користевме за прошетки, гледање на вести (само јас), играње карти... и дури бабата од другата приколка еднаш ни рече дека многу слатко сме се смееле минатата вечер, и дури и уживала да не слуша. Абе жими мајка така беше.А додека со другата група, која ја сочинуваја високо образовани дечишта кој шо се со намера во иднина да ја водат државата... негде, кој знај кај кур ќе ја носат, вака си поминавме:
Си легнувавме во 4 сато на сабајле, а пред то целио камп во воздух го кревавме од нашите смеење и викања (еј јас не се бројам тука, јас си бев најмирна), дури и верверичката на дрвото од страв ги истури оревчињата. Станвањето беше негде околу 2 сато и до 3 се свестувавме од спиењето за во 4 да ојме на плажа. Таму дремевме до 8 и после се враќавме назад се одмаравме од плажа до 11 (иако плажата беше преку улица) и повторно до 4 истите глупирања, смеења, викања... и следното утро на кавга ни идеја сите баби од комшите кои ни држеја лекции како треба да се понашаме во камп кај шо има и други луѓе и како до сега не слушнале толку хистерични женски смеења (и тука јас не се бројам).
Туку ај сега да не ве бунам многу, целта на ова ми беше да докажам дека иако во моето маало просекот на образование ни е 8 одделеније, сепак скоро сите сме дораснати да наследиме високи функции во државата. Не бе, не дека ме интересира политика ама после ова шо го доживеав јас како чистокрвна маџермаалка со друга група на луѓе кои иако образовани, патем и нашите политичари се образовани, успеаја да ме напрат да се чувствувам толку ниско и усрамено... абе... абе ко лајно.
Токму затоа бидејќи Маџермаале го има целиот потребен кадар за да и го обели лицето на Битола, па и оти да не и на Македонија, го прогласувам за Република.
Значи, 24.07.05 во историјата ќе биде запишан како денот кога за прв пат една мала група Маџермаалци ја создадоја малата и цврста, море и непобедлива, Република Маџермаале.