Ако Париз го има Лувр, Египет ги има пирамидите, а пак Њу Јорк го има Централ Парк, тогаш Маџермаале ги има Бутките и Педагошка. То ти се две од неколкуте туристички атракции во ова маало покрај Чешмата, Џамијата и Крстот. Ц,ц,ц… колку само космополитски звучи ова последното а? Па шо, ко можеле големите светски метрополи да имат Чајна Таун, Литл Итали и шо уште не, оти и ние бе да не си напрајме такви? Ги исполнуваме сите услови за да си формираме наши “културни“ квартови. Шо му фали на пример на Литл Албејнија, Турки Таун, “Египет“ Плејс, Македновил итн…
Ама ај да си се вратам на главната идеја оти и та ќе ми ој. Значи муабето беше за Бутките и Педагошка. Моментално не располагам со точни информации од кога датираат овие “споменици“ ама отприлика не би требало да се помалди од 40 години, посебно тврдината “Педагошка“, а за Бутките шознам… можи да се по тазе. Е баш тие бутките беја и уште се најглоемото собиралиште на Маџермаалци. Од таму се прати буквално се шо врви покрај маалото. Нема шанси нешто незабележано да избега. Остај то, после “селската“, овде е и најголемиот метеж на меѓуградски афтобуси (со акцент на “а“). Сите “туристи“ се запознаваат со оваа атракција уште од првата скала. Меѓутоа највпечатлива од сите бутки е “бутката за сончоглед“. Таму го има најдобриот сончоглед во градот. Зато и најчестата “учтива“ реченица тука е: “Ај бе по сончпглед“.
До пред некоја година “Педагошка“ беше и најголемиот забавен парк за малдите жители од овде. Ама ете се најде некој па реши да го загради објектот, демек “да заличи“. И шо напрај? Ја еба цела забава, ебате. Дење дворот, посебно отпозади вриеше од пензионери кои шо играја карти и шах во тревата, а покрај нив трчаја нивните внучиња. Имаше и еден дел кој секогаш беше резервиран за “образовни цели“. Таму секој понеделник и петок наставничките ги носеја децата на физичко да уживат во природата и зеленилото шо им го нудеше таа. А пак за време на викендите и распустите сите Маџермаалчиња си се собиравме таму и игравме фудбал, бејсбол и бркајнца. И шо напраја сега? Се од тоа уништија. Демек Педагошки факултет бла бла бла… море ги боли за децата. Му ја скратија играта, му го унишитја детството, ги отераја на улици да го дишат чадот од колите и да си ги кршат колењата. Остај ти, друго е да си падниш на трева, друго е на асфалт. Ама шо можиме?… И шо е следно? Ѕидој со бодликава жица, безбедносни камери и влез само преку домофон, кој е поврзан со мобилниот на Идриз (стражарот)? Или пак Симе (деканот) на капијата ќе напиши “приватна забава – влез 400 евра, платете унапред и ќе ви важи за целата година“…
Е сега покрај се ова шо му се случи на овој историски споменик, шо на Маџермаале и неговите жители му остај “црна точка во поновата историја“, сепак од друга страна “машината“ на Симе почна да произведва доста солидни кадри за кои ќе стегаме палци еден ден да фатат некоја висока позиција па псле да можоме некако да ги подмитиме за да го вратат сјајот на славната “Педагошка“.